بررسی تاثیر عصاره گیاهان هنگوان (Ferola pseudalliacea)، مزره سهندی (Satureja sahendica)، بیلهر (Myrnopsis aucheri) و لوگهنه (Prangos ferulacea) روی کنترل کنه واروآ (Varroa distractor) در کلنی-های زنبورعسل (Apis mellifera)
پذیرفته شده برای پوستر
کد مقاله : 1064-25IPPC (R1)
نویسندگان
1استادیار، بخش تحقیقات علوم دامی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی کردستان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، سنندج، ایران
2بخش تحقیقات زنبورعسل، موسسه تحقیقات علوم دامی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران.
چکیده
مطالعه حاضر با هدف بررسی خواص کنهکشی و حشرهکشی غلظتهای مختلف عصاره گیاهان هنگوان، مزره سهندی، بیلهر و لوگهنه روی کنه-واروآ و میزبان آن در کلنیهای زنبورعسل طی بازهی زمانی 1401 الی 1402 در شرایط اقلیمی استان کردستان انجام شد. گیاهان نامبرده از مناطق مختلف استان کردستان در مرحله گلدهی جمعآوری، شناسایی، عصاره گیری و سپس ترکیبات شیمیایی آنها با استفاده از دستگاه کرماتوگرافی گازی متصل به طیف سنج جرمی (GC-MS) شناسایی گردید. مطالعه حاضر در قالب آزمایش فاکتوریل براساس طرح پایه کاملاً تصادفی با 14 تیمار و هر تیمار در 5 تکرار اجرا شد. قبل از اجرای آزمایشات زیستسنجی، کلنیهای آزمایشی از لحاظ سن ملکه و جمعیت (بالغین و نوزادان) یکسانسازی شدند. همچنین، نرخ آلودگی اولیه کندوها به کنهواروآ برای زنبورهای بالغ و نوزادان ارزیابی گردید. در مطالعه حاضر، از 70 کندوی لانگستروت که در کف هر کندو یک صفحه پلاستیکی سفید چسبناک تعبیه شده بود، استفاده شد. کلنی-های آزمایشی در موقع غروب آفتاب هر 5 روز یکبار به مدت 20 روز با استفاده از 15 میلیلیتر از غلظتهای 20، 35 و 50 درصد عصاره هر گیاه تیمار شدند (در مجموع 60 میلیلیتر). یک روز در میان کندوها را بازدید و سپس صفحه پلاستیکی کف آنها را برداشته و تعداد زنبورها و کنههای مرده روی آنها شمارش گردید. در تیمار شاهد مثبت از داروی کنهکش آپیستان (در داخل هر کندو یک نوار) و در تیمار شاهد منفی از آب استفاده گردید. در مطالعه حاضر، تاثیر فعالیت کنهکشی و حشرهکشی غلظتهای مختلف عصاره هر گیاه روی کنهها و نرخ رشد جمعیت زنبورها ( بالغین و نوزادان) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد همه غلظتهای مختلف عصاره گیاهان مورد آزمایش فعالیت کنهکشی نسبتاً مطلوبی جهت کنترل کنهواروآ در مطالعه حاضر نشان دادند. براساس نتایج آنالیزهای آماری، غلظت 50 درصد عصاره گیاه هنگوان (4/197 %) بیشترین تأثیر را روی درصد تلفات کنهواروآ در کلنیهای زنبورعسل نشان دادند که اختلاف آن نسبت به سایر غلظتهای مختلف عصاره گیاهان مورد مطالعه معنیدار بود (01/0< P). تجزیه GC-MS عصاره گیاه هنگوان نشان داد که (E) – 1 – پروپنیل sec – بوتیل دی سولفید (38/25 درصد)، (Z) – 1 – پروپنیل sec – بوتیل دی سولفید (37/17 درصد)، n – 1 – پروپنیل sec – بوتیل دی سولفید (54/15 درصد)، گایول (99/11 درصد) و بتا پینن (69/10 درصد) به ترتیب اجزای اصلی عصاره این گیاه را تشکیل دادند. یافتههای مطالعه حاضر نشان داد که درصد تلفات زنبورها در هیچ یک از تیمارهای آزمایشی فراتر از هشت درصد نبود. بنابراین، میتوان غلظت 50 درصد عصاره گیاه هنگوان را به علت داشتن خواص کنهکشی مطلوب روی کنهها به عنوان جایگزین مناسب کنهکشهای سنتتیک جهت کنترل کنهواروآ در کلنیهای زنبورعسل پیشنهاد کرد.
کلیدواژه ها
Title
Effect of extract Ferola pseudalliacea, Satureja sahendica, Myrnopsis aucheri and Prangos ferulacea plants on Varroa mite (Varroa destructor) control in honey bee (Apis mellifera) colonies
Authors
Ataollah Rahimi, Shabnam Prichehrch
Abstract
This study aims to investigate the acaricidal and insecticidal activities of different concentrations of Ferola pseudalliacea, Satureja sahendica, Myrnopsis aucheri and Prangos ferulacea plant extract on Varroa mite and its host in honey bee colonies during 1401-1402 in the climatic conditions of Kurdistan province. The plants were collected from different regions of Kurdistan province in the flowering stage and then identified. The extracts of the plants were extracted using the Soxhlet apparatus and analyzed by GC/MS. The present study was conducted in the form of a factorial experiment based on a completely randomized basic design with 14 treatments and five replications. The experimental colonies were homogenized in terms of queen age and population (adults and brood) before starting the bioassay tests. Also, the initial infection rate of colonies with Varroa mite was evaluated for bees (adult and brood). In this study, 70 Langstroth hives were used with a sticky white plastic sheet embedded in the bottom of each colony. Experimental colonies were treated at sunset every five days for 20 days using 15 ml of 20, 35 and 50% concentrations of each plant extract (60 ml in total). Then, colonies were visited every other day. The plastic sheet from the bottom of the colonies was removed and counted the number of dead bees and mites on them. Apistan anti-Varroa mite strip was used (one strip inside each colony) in the positive control treatment and water in the negative control treatment. In the present study, the effect of the acaricidal and insecticidal activity of different concentrations of each plant extract was evaluated on mites and the growth rate of the bee population (adults and brood). The results showed that all the different concentrations of tested plant extracts showed relatively favorable acaricidal activity to control Varroa mite in the present study. Based on the results of statistical analysis, the concentration of 50% of Ferola pseudalliacea extract (197.4%) showed the greatest effect on the percentage of Varroa mite mortality in honey bee colonies, which the difference was significant compared to other concentrations of studied plant extracts (P > 0.01). GC-MS analysis of Ferula assa-foetida showed that E-1-propenyl sec-butyl disulfide (25.38%), Z-1-propenyl sec-butyl disulfide (17.37%), n-propenyl sec-butyl disulfide (15.54%), Guaiol (11.99%), and β-pinene (10.69%) were the main chemical constituents, respectively. The mortality percentage of different concentrations of studied plant extracts on bees was not more than nine percent in any experimental treatments. Therefore, it is possible to recommend the concentration of 50% Ferula assa-foetida plant extract as a suitable alternative to synthetic acaricides to control the Varroa mites in the honey bee colonies.
Keywords
Varroa destructor, Apis mellifera, Plant extract, Acaricidal and insecticidal activities