اثر نسبتهای مختلف رهاسازی جداگانه و ترکیبی Phytoseiulus persimilis با Neoseiulus cucumeris یا Amblyseius swirskii در کاهش جمعیت Tetranychus urticae روی گیاه رز در شرایط آزمایشگاهی
پذیرفته شده برای ارائه شفاهی
کد مقاله : 1084-25IPPC
نویسندگان
1گروه حشره شناسی کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، ایران
2گروه حشره شناسی کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
3سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
چکیده
اثربخشی شکارگرها در سرکوب جمعیت طعمه آفت تحت تأثیر نسبت رهاسازی شکارگر به شکار است. در این مطالعه، رهاسازی جداگانه و ترکیبی Phytoseiulus persimilis Athias-Henriot با Neoseiulus cucumeris (Oudemans) یاAmblyseius swirskii Athias-Henriot در کنترل Tetranychus urticae Koch در شرایط آزمایشگاهی (دمای 2±25 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 5±75 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی: 8 ساعت تاریکی) مورد مطالعه قرار گرفت. در همه آزمایشها شکار و شکارگر(ها) همزمان رهاسازی شدند و ارزیابیها (تعیین تراکم شکار باقیمانده) پس از 24 ساعت انجام شدند. گیاهان بدون شکارگر(ها) به عنوان شاهد در نظر گرفته شدند. از مراحل پورگی T. urticae و ماده بالغ شکارگرها در این آزمایشها استفاده شد. هر واحد آزمایش یک سرشاخه جوان رز دارای 5-6 برگ که انتهای آن داخل یک شیشه ویال (10 میلی متر) پر از آب قرار داشت، در نظر گرفته شد. هر سرشاخه داخل یک ظرف پلاستیکی (10×10×18 سانتی متر) با درب بسته، که دارای سوراخ تهویه (4×4 سانتی متر) پوشانده شده با توری بود، قرار گرفت. در این آزمایشها از مراحل پورگی T. urticae (100 عدد) و مرحله ماده بالغ کنه شکارگر استفاده گردید. کارایی شکارگرها در نسبتهای رهاسازی شکارگر(ها) به شکار 10:1، 20:1، 50:1 و 100:1 در رهاسازی جداگانه و 10:1:1، 20:1:1، 50:1:1 و 100:1:1 در رهاسازی ترکیبی مورد ارزیابی قرار گرفت. بیشترین کاهش جمعیت T. urticae بوسیله رهاسازی ترکیبی P. persimilis با A. swirskii یا N. cucumeris در نسبت 10:1:1حاصل شد که به ترتیب 77 و 72 درصد از جمعیت کنه را پس از 24 ساعت کاهش داد. علاوه بر آن رهاسازی ترکیبی P. persimilis با هر دو شکارگر A. swirskii یا N. cucumeris در همه نسبتهای رهاسازی تفاوت معنیداری در کاهش جمعیت T. urticae با یکدیگر نداشتند. این مطالعه نشان داد که رهاسازی ترکیبی P. persimilis با یکی از این شکارگرها A. swirskii یا N. cucumeris در نسبت شکارگر(ها) به شکار 10:1:1 برای کنترل T. urticae روی گیاهان رز کافی است که باید در مطالعات طولانی مدت در شرایط گلخانهای مورد ارزیابی قرار گیرد.
کلیدواژه ها
Title
Effect of different release ratios of separate and combined releases of Phytoseiulus persimilis, Neoseiulus cucumeris and Amblyseius swirskii in reducing Tetranychus urticae population on rose plant in laboratory conditions
Authors
Samaneh Yari, Hamidreza Hajiqanbar, Azadeh Farazmand, Yaghoub Fathipour
Abstract
The effectiveness of predators in suppressing prey populations is known to be influenced by the predator-prey release ratio. In this study, the separate and combined release of Phytoseiulus persimilis Athias-Henriot with Amblyseius swirskii Athias-Henriot or Neoseiulus cucumeris (Oudemans) was tested for control of Tetranychus urticae Koch in laboratory conditions (25±2°C, 75±5% RH, and 16L:8D h photoperiod). In all experiments, pest and predator(s) were released simultaneously, and evaluations (determining prey density) were conducted after 24 h. The plants without predators were considered as control. Nymphal stages of T. urticae and adult female predators were used for the experiments. One young rose branch with 6-10 leaflets was used that the end of the rose branch was placed in a glass vial (10 ml) full of water. Each young rose branch was enclosed in a plastic container (10×10×18-cm) (L×W×H) and 200×200-µm cloth mesh opening (4 × 4-cm) (L ×W) on the lid. The efficacy of the predators was evaluated at predator:prey ratios of 1:10, 1:20, 1:50, and 1:100 at separate release and 1:1:10, 1:1:20, 1:1:50, and 1:1:100 at combined release. The most suppression of T. urticae occurred in predator:prey ratios of 1:1:10 at the combined release of P. persimilis with A. swirskii or N. cucumerise that decreased 77% and 72% of T. urticae after 24h, respectively. Moreover, the combined release of P. persimilis with both predators, A. swirskii or N. cucumeris did not significantly differ in the reduction of T. urticae population at all release ratios. This study indicated that combined release of P. persimilis with one predator, A. swirskii or N. cucumeris at predator:prey ratios of 1:1:10 would be sufficient to control T. urticae on rose plants which should be tested in long-term studies in greenhouse conditions.
Keywords
Predatory mite, release ratio, combined release, Two-spotted spider mite