کنترل زیستی Tetranychus urticae با رهاسازی جداگانه و ترکیبی کنه شکارگر Phytoseiulus persimilis با Neoseiulus cucumeris یا Amblyseius swirskii در تراکم‌های مختلف رهاسازی روی گیاه رز

پذیرفته شده برای پوستر
کد مقاله : 1083-25IPPC (R1)
نویسندگان
1گروه حشره شناسی کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، ایران
2گروه حشره شناسی کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
3سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
4گروه حشره شناسی کشاورزی،دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس
چکیده
کنه تارتن دولکه‌ای Tetranychus urticae Koch (Acari: Tetranychiidae)، یک آفت کلیدی در بسیاری از محصولات گلخانه‌ای ازجمله رز است. کنترل این آفت مهم، عمدتاً مبتنی بر استفاده از کنه‌کش‌ها بوده است. برای کنترل زیستی این آفت بیشتر از کنه‌های فیتوزیید استفاده می‌شود. در این مطالعه، کنترل زیستی T. urticae با رهاسازی جداگانه و ترکیبی Phytoseiulus persimilis Athias-Henriot با Neoseiulus cucumeris (Oudemans) یاAmblyseius swirskii Athias-Henriot در تراکم‌های 20، 40 و 100 شکارگر بالغ در هر متر‌مربع در شرایط خردسامانه (دمای 5± 25 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 10±60 درصد، دوره نوری طبیعی 10:14 ساعت (روشنایی:تاریکی) مورد ارزیابی قرار گرفت. در هر تیمار از 16 گل رز گلدانی در مراحل مختلف گل‌دهی استفاده شد که داخل یک قفسه چوبی (100×100×70 سانتی متر) پوشیده شده با پلاستیک قرار گرفتند. همه اطراف قفسه سوراخ‌هایی (20×30 سانتی متر) به منظور تهویه ایجاد شد و با توری پارچه‌ای (200×200 میکرومتر) پوشانده شدند. جمعیت‌های نهایی شکار و شکارگر(ها) با جداسازی 40 برگ به صورت تصادفی از هر تکرار شمارش شدند. در همه تیمارها، رهاسازی شکارگر(ها)، جمعیتT. urticae (به طور تقریبی 30-40 عدد کنه تارتن در هر برگ) را نسبت به تیمار شاهد به طور معنی دار کاهش داد . رهاسازی جداگانه و ترکیبی P. persimilis با A. swirskii یا N. cucumeris تفاوت معنی‌داری در سرکوب جمعیت T. urticae در ارزیابی‌های 5 و 30 روزه نداشتند، درحالی‌که در ارزیابی‌های 10، 15، 20 و 25 روزه رهاسازی ترکیبی کنه‌های شکارگر جمعیت کنه تارتن را نسبت به رهاسازی جداگانه P. persimilis به طور معنی‌دار بیشتر کاهش دادند. رهاسازی جداگانه و ترکیبی 20، 40 و 100 عدد کنه شکارگر بالغ P. persimilis در هر مترمربع، به ترتیب 65/97، 100 و 100 درصد از جمعیت کنه تارتن را پس از 30 روز نابود کردند. بر اساس نتایج، رهاسازی جداگانه P. persimilis با تراکم 20 کنه شکارگر بالغ در هر مترمربع برای کنترل T. urticae روی گیاه رز کافی است که نیاز به مطالعات اضافی طولانی مدت در شرایط گلخانه دارد.
کلیدواژه ها
 
Title
Biological control of Tetranychus urticae by single and combined release of Phytoseiulus persimilis with Neoseiulus cucumeris or Amblyseius swirskii at different release densities on rose plant
Authors
Samaneh Yari, Hamidreza Hajiqanbar, Azadeh Farazmand, Yaghoub Fathipour
Abstract
The two-spotted spider mite, Tetranychus urticae Koch (Acari: Tetranychidae) is a key pest of many greenhouse crops, including roses. The control of this important pest has been mainly based on the use of acaricides. Phytoseiid mites are used mostly for biological control of pest mites. In this study, control of T. urticae by single and combined release of Phytoseiulus persimilis Athias-Henriot with Neoseiulus cucumeris (Oudemans) or Amblyseius swirskii Athias-Henriot was evaluated at three release densities of 20, 40 and 100 predators per m2 in microcosm experiments (25±5 °C, temperature; natural light cycle of~14:10 h [L:D], photoperiod; 60±10%, RH).Sixteen rose plants at different stages of flowering were used per treatment, enclosed in a wood-framed cube cage (100×100×70 cm) covered with transparent plastic, with 20×30 cm openings on the lateral sides, covered with 200×200 µm fabric mesh. The final prey and predator populations were counted on 40 randomly selected leaves for each replicate. In all treatments, the release of predator(s) significantly decreased T. urticae population (approximately 30-40 mites per leaf) compared to the control treatment.The combined and single release of P. persimilis with A. swirskii or N. cucumeris had no significant difference in suppression of T. urticae at 5 and 30 days after releasing the predator, while combined releases decreased T. urticae population more than single release at 10, 15, 20, and 25 days after releasing the predator. Release densities of 20, 40, and 100 predators per m2 eradicated 97.65, 100, and 100 percent of the T. urticae population at 30 days after releasing the predator. Based on the results, a single release of 20 adults of P. persimilis per m2 would be sufficient to control T. urticae on rose plants, and long-term additional studies are needed in a rose greenhouse.
Keywords
biological control, combined release, Predatory mite, Two-spotted spider mite, release density