ارزیابی مقاومت به قارچکش ها در جدایه های مختلف گونه های Botrytis از میزبان های متنوع در ایران

پذیرفته شده برای پوستر
کد مقاله : 1117-25IPPC (R1)
نویسندگان
ندارم
چکیده
با توجه به تراکم جمعیت و نیاز روزافزون به محصولات کشاورزی در سراسر جهان، تولیدکنندگان سعی می‌کنند از راه‌های متفاوتی برای کاهش خسارت ناشی از عوامل بیماری‌زا، از جمله گونه‌های Botrytis، استفاده کنند. محبوب‌ترین راه برای دستیابی به این هدف، به ویژه در کشورهای در حال توسعه مانند ایران، حفاظت شیمیایی است. بنابراین، سعی شد اطلاعاتی در مورد پاسخ به قارچ‌کش‌ها در گونه‌های Botrytis cinerea، B. prunorum و B. sinoviticola و همچنین Botrytis group S، که از توت‌فرنگی (اصفهان، البرز، کردستان، کرمان، گیلان، مازندران)، تمشک (گیلان و مازندران) و گل رز (اصفهان، البرز، خوزستان، فارس، کرمان، گیلان، مازندران، مرکزی و همدان) جمع‌آوری شده بودند، به دست آید. شش قارچ کش ایزوفتامید و بوسکالید (بازدارندگان تولید ساکسینات‌دهیدروژناز، بازدارندۀ تنفس سلولی) (mgL-1 10)، پری‌متانیل (نوعی آنیلینوپیریمیدین بازدارندۀ تولید آمینواسید و پروتئین) (mgL-1 10)، تری‌فلوکسی استروبین (نوعی یازدارندۀ کوئینون خارج سلولی، بازدارندۀ تنفس سلولی) (mgL-1 10) و فن‌هگزامید (گروه 3 بازدارندگان سنتز استرول) (4/0 و 4 mgL-1 برای سنجش مقاومت کم و زیاد) و فلودی‌اکسانیل (از گروه فتیل‌پیرول‌ها، بازدارندۀ انتقال سیگنال) (3/0 و 1 mgL-1 برای سنجش مقاومت کم و زیاد)، به دلیل استفاده مکرر و همچنین قرار گرفتن در گروه مشابه به لحاظ نحوۀ اثر و بیشترین استفاده، برای آزمون مقاومت انتخاب شدند. سنجش میزان مقاومت بر اساس مقایسۀ رشد هر جدایه در محیط‌کشت حاوی قارچ‌کش با رشد جدایۀ شاهد انجام شد. علی‌رغم عدم ارتباط مثبت بین پاسخ قارچ‌کش‌ها و پرآزاری، جدایه‌های مربوط به همه گونه‌های شناسایی‌شده توانستند هم توت‌فرنگی و هم خیار (به‌عنوان گیاه میزبان) را آلوده کنند و شامل جدایه‌هایی با سطوح مختلف مقاومت به هر شش قارچکش مورد استفاده بودند. به طور کلی، مجموع جدایه‌های مقاوم به قارچ‌کش‌ها از 4% برای ایزوفتامید تا 47% برای فن‌هگزامید متغیر بود. علاوه بر این، مقاومت شدید غیرمنتظره 1 و 17 درصد جدایه‌ها به فلودیوکسونیل و فن هگزامید، که در ایران به عنوان بوترایتیس‌کش ثبت نشده‌اند، می تواند زنگ خطر بزرگی برای مدیریت شیمیایی این قارچ باشد. مشاهده غلبه جدایه‌های مقاوم به تری فلوکسی استروبین (82%)، بر خلاف سایر موارد، می‌تواند با استفادۀ زیاد از پیراکلوستروبین (قارچ‌کش هم‌گروه، با نحوۀ اثر مشابه) در ترکیب با بوسکالید (تحت نام سیگنوم) توجیه شود. این مطالعه می تواند بینش عمیق‌تری در مورد خطر استفادۀ بیش از حد قارچ‌کش‌ها را ارائه داده و به کنترل موثرتر بیماری کپک خاکستری در ایران کمک کند. لازم به ذکر است که از میان ژن‌های مرتبط با مقاومت، تنها وضعیت ژن cytB در میان جدایه‌ها مورد بررسی قرار گرفته و وجود اینترون در این ناحیه برای تمام جدایه‌های مقاوم به تری‌فلوکسی‌استروبین (با درجات مختلف مقاومت) تأیید شد.
کلیدواژه ها
 
Title
Evaluation of Fungicide resistance in various isolates of Botrytis spp. from different hosts in Iran
Authors
Sepideh Fekrikohan
Abstract
Due to population density and increasing demand for agricultural products worldwide, producers are trying to use different ways to minimize losses caused by pathogens, including Botrytis species. The most popular way to achieve the goal, especially in developing countries like Iran, is chemical protection. Therefore, we tried to obtain information about the response to fungicides in Botrytis cinerea, B. prunorum, B. sinoviticola and also Botrytis group S from strawberry (Alborz, Gilan, Isfahan, Kerman, Kurdistan, Mazandaran), raspberry (Gilan and Mazandaran) and rose (Alborz, Fars, Gilan, Hamedan, Isfahan). Six fungicides, Boscalid and Isophethamid (a SDHI, inhibitor of respiration) Fe(10 mgL-1), nhexamid (a SBI-III, inhibitor of sterol biosynthesis) (0.4 and 4 mgL-1 for detection of low and high resistance), Fluodioxanil (a Phenylpyrrole, inhibitor of signal transduction) (0.3 and 1 mgL-1 for detection of low and high resistance), Pyrimethanil (an Anilinopyrimidine, inhibitor of aminoasid and protein synthesis) (10 mgL-1) and Trifloxystrobin (an QOI, inhibitor of respiration) (10 mgL-1), due to frequent use and also being in the same group in terms of the mode of action and the most used fungicides in recent years in Iran against Botrytis were selected for the resistance test. The resistance level was measured based on the comparison of the growth of each isolate in the culture medium containing the fungicide with the growth of the control isolate. Despite the lack of positive correlation between fungicide response and virulence, isolates from all identified species were able to infect both strawberry and cucumber (as host plant) and included isolates with different levels of resistance to all six fungicides used. In general, the total number of isolates resistant to fungicides ranged from 4% for isophthamide to 47% for fenhexamide. In addition, unexpected strong resistance in 1 and 17% of isolates to Fludioxonil and Phenhexamide, which are not registered as botrytisicides in Iran, can be a big alarm for the chemical management of this fungus. The observation of predominance of isolates resistant to Trifloxystrobin, in contrast to other cases, can be justified by the high use of Pyraclostrobin (a fungicide of the same group, with a similar mode of action) in combination with Boscalid (under the name Sygnom). This study can provide a deeper insight into the risk of excessive use of fungicides and help control gray mold disease more effectively in Iran. It should be mentioned that among the genes related to resistance, only the status of cytB gene was investigated among isolates and the presence of intron in this region was confirmed for all isolates resistant to trifloxystrobin (with different levels of resistance).
Keywords
Control chalenges, Luna, Resistant isolates, Signum