بررسی اثر کشندگی عصاره‌ی متانولی چهار گونه ماکروجلبک دریایی قهوه‌ای و قرمز روی شته‌ی سبز هلو (Myzus persicae (Sulzer))

پذیرفته شده برای پوستر
کد مقاله : 1123-25IPPC
نویسندگان
1دانشجوی دکتری، گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
2استاد، گروه گیاه‌پزشکی-حشره‌شناسی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
چکیده
ماکروجلبک دریایی که معمولا با نام علف‌های دریایی بیان می‌شوند از ویژگی‌های آشکار اکوسیستم‌های دریایی هستند. این فتوسنتز کنندگان ماکروسکوپی چه از نظر تاکسونومیکی و چه از نظر متابولیسمی بسیار متنوع‌تر از گیاهان خشکی می‌باشند. ماکروجلبک‌های دریایی منابع غنی از متابولیت‌ها می‌باشند. این تحقیق به بررسی اثر کشندگی عصاره‌ی متانولی به روش سوکسله چهار گونه ماکروجلبک دریایی قهوه‌ای (Padina australis و Cystoseira trinodis) و قرمز (Hypnea flagelliformis و Gracilaria corticata) روی شته سبز هلو پرورش داده روی گیاه فلفل دلمه‌ای در گلخانه دانشگاه محقق اردبیلی پرداخته است. آزمایش‌های زیست‌سنجی با روش غوطه‌وری برگ (در غلظت‌های شاهد (آب مقطر)، 10 میکرولیتر در میلی‌لیتر و 50 میکرولیتر در میلی‌لیتر هر عصاره) و 20 پوره‌ی شته سبزهلو در هر پتری‌دیش با سه تکرار انجام پذیرفت. نتایج بیانگر این بود هر دو غلظت در تمام عصاره‌ها با شاهد از نظر آماری دارای تفاوت معنی‌دار در سطح احتمال 5 درصد بود. بیشترین اثر کشندگی عصاره‌های ماکروجلبک بعد از گذشت 72 ساعت در غلظت 50 میکرولیتر در میلی‌لیتر به ترتیب گونه‌ی H. flagelliformis، P. australis ، C. trinodis و G. corticata با میانگین 88/28 درصد، 25 درصد، 66/17 و 33/13 درصد بود. بنابراین پیشنهاد می‌شود با توجه به اینکه عصاره‌ها پتانسیل حشره‌کشی کمی داشتند، در صورت استفاده باید در تلفیق با روش‌های دیگر به کار گرفته شوند. عصاره‌های‌ ماکروجلبک دریایی به عنوان یک منبع طبیعی از مواد آلی و معدنی است، که حاوی بیش از 60 ماده معدنی و 21 آمینواسید، چندین تنظیم کننده رشد گیاهی مانند مانیتول و الگانیک اسید هستند. بنابراین، پیشنهاد می‌شود در تحقیقات آتی استفاده از شته سبز هلو بالغ و غلظت‌های بیشتر عصاره‌ها یا اختلاط با سایر عصاره و اسانس‌های گیاهی استفاده گردد.
کلیدواژه ها
 
Title
Mortality of the methanolic extracts of Phaeophyta and Rhodophyta on the Myzus persicae (Sulzer)
Authors
Mehri Zargani, Jabraeil Razmjou, Hooshang Rafiee Dastjerdi
Abstract
Marine macroalgae, which are usually called seaweeds, are obvious features of marine ecosystems. These macroscopic photosynthesizers are much more diverse than land plants both taxonomically and metabolically. Marine macroalgae are rich sources of metabolites. This research investigated the mortality effect of methanolic extracts by the Soxhlet method of Phaeophyta (Padina australis and Cystoseira trinodis) and Rhodophyta (Hypnea flagelliformis and Gracilaria corticata) on M. persicae grown on Capsicum annuum L. in the greenhouse of Mohaghegh Ardabili University has paid. Bioassay tests with leaf immersion method (in control concentrations (distilled water), 10 μl/mil and 50 μl/mil of each extract) and 20 M. persicae nymphs in each Petri dish. The dish was done with three repetitions. The results showed that both concentrations in all the extracts with the control had a statistically significant difference at the 5% probability level. The most lethal effect of macroalgae extracts after 72 hours at a concentration of 50 μl/mil was respectively, H. flagelliformis, P. australis, C. trinodis and G. corticata with an average of 28.88%, 25%, 17.66% and 13.33%. Therefore, it is suggested that considering that the extracts had little insecticidal potential, if used, they should be used in combination with other methods. Marine macroalgae extracts are a natural source of organic and mineral substances, which contain more than 60 minerals and 21 amino acids, several plant growth regulators such as mannitol and organic acid. Therefore, it is suggested to use adult M. persicae and higher concentrations of extracts or mixing with other plant extracts and essences in future research.
Keywords
Integrated pest management, Marine ecosystem, secondary metabolite, Biological insecticide