کنترل زیستی Penicillium digitatum و Penicillium italicum برروی پرتقال با استفاده از جدایههای مخمری مقاوم به سرمای گونه Aureobasidium pullulans
پذیرفته شده برای پوستر
کد مقاله : 1271-25IPPC (R1)
نویسندگان
بخش تحقیقات گیاهپزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشـاورزی آذربایجـان غربـی، سـازمان تحقیقـات، آمـوزش و تـرویج کشـاورزی، ارومیه، ایران
چکیده
پوسیدگیهای ناشی از Penicillium digitatum و Penicillium italicum یکی از خطرناکترین بیماریهای پس از برداشت مرکبات در سراسر جهان میباشد. با توجه به نگرانیهای زیست محیطی مرتبط با مصرف بیرویه قارچکشهای شیمیایی و مضرات آن برای سلامتی انسان و محیط زیست، بکارگیری فرآوردههایی از عوامل زیستی مورد توجه ویژهای قرار گرفتهاست. در این بررسی از مخمرهای مقاوم به سرما به منظور پیدا کردن یک روش جایگزین برای استفاده از قارچ کشهای شیمیایی استفاده گردید. قابلیت بیوکنترلی جدایه-های مخمری در هر دو شرایط in vitro و in vivo مورد بررسی قرار گرفت. درابتدا قابلیت بیوکنترلی هشت جدایه از گونه مخمری Aureobasidium pullulans بر علیه قارچهای بیمارگر در شرایط in vitro و با استفاده از روش کشت متقابل ارزیابی گردید. نتایج حاصل از بررسی فعالیت بازدارندگی هشت جدایه مخمر A. pullulans در مهار رشد دو قارچ P. digitatum و P. italicum، به روش آزمون کشت متقابل روی محیط PDA نشان داد که سه جدایه مخمر A. pullulans (G11، G15، G36) در مهار رشد هر دو قارچ بیمارگر موثر واقع شدند و این سه جدایه به منظور بررسی توانایی آنها در کنترل بیماری در شرایط in vivo انتخاب گردید. به منظور بررسی قابلیت بیوکنترلی مخمرها بر علیه پوسیدگی_های پنیسیلیومی در شرایطIn Vivo ، بر روی هر پرتقال یک زخم به قطر سه میلیمتر و عمق سه میلیمتر ایجاد گردید. هر زخم با30 میکرولیتر از سوسپانسیون 108×1 مخمر تلقیح گردید. پس از 24 ساعت زخمها با 20 میکرولیتر از سوسپانسیون اسپور قارچ بیمارگر با جمعیت 105×1 تلقیح گردیدند. تاثیر سه جدایه مخمر A. pullulansمنتخب در کاهش پوسیدگی میوه-های پرتقال مایهزنی شده با قارچهای P. digitatum و P. italicum در شرایط انبار مشخص کرد که هر سه جدایه مخمر به طور معنیداری از میزان پوسیدگی میوههای پرتقال ممانعت کردند. مخمر جدایه G15 با 13/80 درصد کاهش پوسدگی میوه پرتقال؛ موثرترین تیمار در کنترل P. digitatum بود و مخمر جدایه G11 با 49/76 درصد کاهش پوسیدگی، موثرترین تیمار در کنترل پوسیدگی ناشی از P. italicum بود. بر اساس نتایج جدایههای G11 و G15 در کنترل بیماری بسیار موثر بودند و میتوانند به عنوان عوامل بالقوه در کنترل پوسیدگیهای پس از برداشت ناشی از P. digitatum و P. italicum مورد استفاده قرار گیرند. روشهای غربالگری مستقیم به کار رفته در این مطالعه یک روش برای انتخاب گزینههای کارآمد برای استفاده از جدایههای برتر به عنوان عوامل کنترل بیولوژیکی برای مهار آلودگیهای قارچی مرکبات میباشد.
کلیدواژه ها
Title
Biological control of Penicillium digitatum and Penicillium italicum on citrus using cold-adopted yeast isolates of Aureobasidium pullulans
Authors
lachin mokhtarnejad
Abstract
Worldwide, citrus rots caused by Penicillium digitatum and Penicillium italicum are one of the most aggressive postharvest diseases of citrus fruits. Considering the environmental issues with the excessive use of chemical fungicides for humans and the environment, the use of products based on biological agents has received special attention. Among biological agents, some yeast has been shown to possess antagonistic activity against fungi and are considered as safe and sound alternatives for chemical pesticides. Searching for sustainable alternatives to chemical fungicides, cold-adopted yeasts as potential biocontrol agents were used. Antagonistic potential of yeast isolates were screened, in vitro and in vivo. At first, antagonistic activities of 8 yeast strains of Aureobasidium pullulans against the pathogens were screened by dual culture method in vitro. In vivo antagonistic activity of isolates was tested on citrus fruits. Fronts wounded in equatorial position (a single wound/fruit, approximately 3 mm in depth × 3 mm in width) using a sterile needle. Each wound was inoculated with 30 µL of cell suspension of antagonist microorganism adjusted to a concentration of 108 CFU/mL. After 24 h, each wound was inoculated with 20 µL of an aqueous suspension of P. digitatum or P. italicum (105 conidia/mL). The results of inhibitory activity of 8 isolates of A. pullulans against P. digitatum and P. italicum, showed that three yeast isolates (G11, G15 and G36) can considerably inhibit growing of both fungi based on dual culture method on PDA medium and this three promising isolate were evaluated for their ability to suppress postharvest decays of citrus in vivo. Yeast isolates could significantly reduce citrus decays. The yeast isolate G15 by reducing 80.13% of citrus fruits decays, showed the strongest activity against P. digitatum and the yeast isolate G11 was found the most effective isolate to suppress P. italicum decay on citrus by 76.49%. Based on results isolates G11 and G15 were highly effective and can be used as potential biocontrol agents in controlling the post-harvest decay of citrus caused by P. digitatum and P. italicum. The direct screening methods applied in this study favored the recovery of efficient candidates for application as biological control agents to combat fungal infestations of citrus fruits.
Keywords
Antagonism, spoilage, Postharvest