بررسی اثرات زیرکشندگی کنه کش کلرفناپیر بر فراسنجه های زیستی کنه تارتن دولکهای Tetranychus urticae (Acari: Tetranychidae) و کنه های شکارگر Phytoseiulus persimilis و Neoseiulus californicus (Acari: Phytoseiidae)
پذیرفته شده برای پوستر
کد مقاله : 1295-25IPPC
نویسندگان
1دانشجوی دکتری-گروه گیاهپزشکی-دانشگاه تهران-پردیس کشاورزی و منابع طبیعی
2دانشگاه تهران
3دانشگاه تهران. عضو هییت علمی
4دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
چکیده
کنه تارتن دولکه ای Tetranychus urticae Koch از مهم ترین آفات انواع گیاهان می باشد که انتشار جهانی دارد. کاربرد زیاد ترکیبات شیمیایی باعث ایجاد مقاومت در این آفت شده است بنابراین استفاده از عوامل مهار زیستی راه جایگزینی برای مبارزه با آن می باشد. کنههای شکارگر Phytoseiulus persimilis Athias-Henriot و Neoseiulus californicus McGregor از مهمترین شکارگران کنه تارتن میباشند. در این پژوهش تاثیر حشرهکش-کنه کش کلرفناپیر به عنوان یکی از آفتکشهای موثر بر کنه تارتن، روی این کنه و دو شکارگر آن در شرایط آزمایشگاهی بررسی شد. مقادیر LC50 کلرفناپیر برای T. urticae، P. persimilis و N. californicus به ترتیب 77/72، 22/536 و 1186 پی پی ام برآورد شدند. تاثیر غلظت های زیرکشنده LC10، LC20 و LC30 کلرفناپیر روی هر سه گونه بر اساس نظریه جدول زندگی دوجنسی و با استفاده از نرم افزار Twosex-MSChart مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بر اساس نتایج، زمان بیرون آمدن لارو در T. urticae در غلظت LC30 کاهش معنیدار نسبت به شاهد پیدا کرده اما در مورد کنههای شکارگر تغییر معنیداری مشاهده نشد. همچنین طول عمر T. urticae به مقدار زیادی در تمام غلظتهای آزمایش شده کاهش یافت و برای P. persimilis نیز از غلظت LC20 و در N. californicus از غلظت LC10 کاهش معنی دار نسبت به شاهد داشت. دوره تخمگذاری برای هر سه گونه از غلظت LC20 و بالاتر به طور معنی داری کاهش یافت. باروری نیز از غلظت LC10 برای T. urticae و P. persimilis و از LC20 برای N. californicus کاهش معنیداری داشت. افزون بر این، در هر سه گونه کاهش بسیاری در فراسنجههای تولید مثلی (GRR، R0، r و T) از غلظت LC20 به بعد نسبت به شاهد مشاهده شد. بنابر نتایج به دست آمده، کلرفناپیر برای کنه تارتن بسیار سمی بوده و باعث کنترل آن در غلظت های کم می شود. این ترکیب برای P. persimilis نیز تا حدودی مضر است اما در صورت کاربرد غلظت مزرعهای تاثیر منفی روی N. californicus نداشته و از آفت کش های سازگار برای این کنه محسوب می شود که میتواند آن را به گزینهای امیدوارکننده برای استفاده در برنامههای مدیریت تلفیقی آفات (IPM) تبدیل کند.
کلیدواژه ها
Title
Sublethal effects of chlorfenapyr on biological parameters of the two-spotted spider mite, Tetranychus urticae (Acari: Tetranychidae) and predatory mites, Phytoseiulus persimilis and Neoseiulus californicus (Acari: Phytoseiidae)
Authors
Navid Sehat Niaki, Azadeh Zahedi Golpaygani, Ehssan Torabi, Alireza Saboori, Behnam Amiri Besheli
Abstract
The two-spotted spider mite (Tetranychus urticae Koch) is a major pest of various plants worldwide. The extensive use of chemical compounds has led to the development of resistance in this pest, making biological control a viable alternative. Phytoseiulus persimilis Athias-Henriot and Neoseiulus californicus McGregor are important predators of the two-spotted spider mite. This study investigated the effects of chlorfenapyr, an effective acaricide against the two-spotted spider mite, on this pest and its two predators under laboratory conditions. The LC50 values of chlorfenapyr for T. urticae, P. persimilis, and N. californicus were estimated as 77.72, 536.22, and 1186 ppm, respectively. The effects of sublethal concentrations (LC10, LC20, and LC30) of chlorfenapyr on all three species were analyzed based on the two-sex life table theory using the Twosex-MSChart software. The results revealed a significant decrease in larval emergence time for T. urticae at the LC30 concentration compared to the control, while no significant changes were observed in the predatory mites. Additionally, the lifespan of T. urticae was significantly reduced across all tested concentrations, and for P. persimilis, a significant decrease was observed from the LC20 concentration, and for N. californicus, from the LC10 concentration. The oviposition period for all species significantly decreased from the LC20 concentration and above. Fecundity also showed a significant decline, starting from LC10 for T. urticae and P. persimilis and LC20 for N. californicus. Moreover, all three species exhibited significant reductions in reproductive parameters (GRR, R0, r, and T) from the LC20 concentration onwards compared to the control. These findings suggest that chlorfenapyr is highly toxic to the two-spotted spider mite, enabling effective control at low concentrations. While moderately toxic to P. persimilis, it appears to have minimal impact on N. californicus at field-relevant concentrations, making it a promising candidate for integration into IPM programs.
Keywords
Two-spotted spider mite, Predatory mite, Bioassay, Chlorfenapyr, Biological parameters