آسیب ناشی از Callosobruchus maculatus بر دانههای لوبیا چشم بلبلی حاصل از کودهای مختلف
پذیرفته شده برای پوستر
کد مقاله : 1363-25IPPC
نویسندگان
مجتمع آموزش عالی سراوان
چکیده
(Coleoptera: Chrysomelidae) Callosobruchus maculatus (F.) آفت مهم دانه حبوبات در مزرعه و انبار است. کوددهی ممکن است مقاومت دانه حبوبات را در برابر حشرات پس از برداشت افزایش دهد. بهبود مقاومت گیاه میزبان با استفاده از کود مناسب در کاهش آلودگی به C. maculatus در انبار مفید خواهد بود. رقم مشهد در مزرعه با کودهای شیمیایی سوپر فسفات تریپل (200 کیلوگرم در هکتار) و اوره (70 کیلو گرم در هکتار) و همچنین کودهای زیستی Bradyrhizobium japonicum (یک لیتر برای یک کیلو بذر)، Pseudomonas putida (یک لیتر برای یک کیلو بذر)، Glomus spp. (یک کیلو برای یک کیلو بذر) و ترکیبی از کودهای (1لیتر برای یک کیلو بذر) زیستی تلقیح داده شدند و بذور در 3 بلوک با 7 تیمار کاشته شدند. دانههای رسیده برداشت و در آزمایشها مورد استفاده قرار گرفتند. ارزیابی مقاومت لوبیا چشمبلبلی به C. maculatus با استفاده از آزمون بدون انتخاب و تجزیه و تحلیل رشد جمعیت آن انجام شد. آزمایشها در ظروف پلاستیکی با قطر 10 سانتی متر انجام شد. درب ظروف سوراخ شده و با پارچه توری پوشانده شد تا تهویه امکان پذیر شود. در هر ظرف 20 گرم لوبیا چشم بلبلی از تیمارهای مختلف و 5 جفت حشره بالغ یک روزه قرار داده شد. پس از 30 روز، ظروف باز شدند و تعداد حشرات (زنده و مرده)، وزن نهایی دانهها، مقدار لوبیای مصرف شده و سرعت رشد لحظهای جمعیت (ri) تعیین شد. پرورش حشره و آزمایشات در دمای 1±28 درجه سلسیوس و R.H ٪ 5± 65 و تاریکی کامل انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدل خطی عمومی با استفاده از مینی تب نسخه 18 استفاده شد. اثر معنی داری بر درصد مصرف دانه ها و سرعت رشد لحظهای جمعیت بین تیمارهای مختلف مشاهده شد. بنابراین در بین 7 تیمار، تفاوت معنیداری در درصد کاهش وزن روی تیمارها مشاهده شد. کمترین درصد کاهش وزن دانه مربوط به تیمار کود TSP (77/0 ± 05/12) و بیشترین درصد مربوط به بذرهای حاصل از تیمار کود اوره (66/1±05/19)، ترکیب کودهای زیستی (26/1±06/18) و شاهد (54/0 ± 38/19) بود. بیشترین مقدار روی اوره (002/0 ± 111/0)، P. putida (002/0 ± 111/0) و ترکیب کودهای زیستی (002/0 ± 109/0) و کمترین آن روی دانههای بهدستآمده از کود TSP (001/0 ± 099/0) بود. با توجه به نتایج این مطالعه استفاده از B. japonicum بر روی رقم مشهد برای کاهش خسارت C. maculatus در انبار توصیه می شود.
کلیدواژه ها
Title
Damage caused by Callosobruchus maculatus on cowpea grains that obtained from different fertilizer
Authors
Fatemeh Hamzavi
Abstract
Callosobruchus maculatus (F.) (Coleoptera: Chrysomelidae) is a significant pest of legume seeds in the field and storage. Plant fertilization may enhance the resistance of seeds against post-harvest insects. Improving host-plant resistance by using a suitable fertilizer would be beneficial in reducing C. maculatus infestation in storage. Cowpea seed (c.v. Mashhad) was planted in the field and fertilized with chemical fertilizer triple superphosphate (TSP) (200 kg/ha) and urea (70 kg/ha) and bio-fertilizers, Bradyrhizobium japonicum (1 L/kg seed), Pseudomonas putida (1 L/kg seed), mycorrhizal fungi (1 kg/kg seed), and a mixture of them (1 L/kg seed), and cultivated at a farm with three plots and 7 treatments. The weevil rearing and tests were carried out in a growth chamber set at 28±1°C, relative humidity of 65±5%, and 24 h darkness. Ripe seeds were harvested and used in the experiments. Evaluation for resistance of fertilized cowpea to C. maculatus performed by a no-choice test and analyzing the population growth. The bioassay was performed in plastic containers that were 10 cm in diameter. The lids of the dishes were perforated and wrapped in voile fabric to enable ventilation. 20 grams of cowpea beans from the different treatments and 5 adult insects (1-day-old) were placed in each dish. After 30 days, the dishes were opened, and the following variables were quantified: number of emerged insects (alive and dead), final grain mass, consumed bean mass and instantaneous rate of population growth (ri). The General Linear Model was utilized to analyze the data using Minitab version 18.0. A significant effect was observed on percentage of dry biomass consumed and ri growth between different treatment. Therefore, among 7 treatments, there was a significant difference in the percentage of weight loss on treatments. The lowest percentage of seed weight loss was on the seeds obtained from TSP fertilizer treatment (12.5 ± 0.77) and the highest percentage was on the seeds obtained from urea fertilizer treatment (19.05 ± 1.66), combinations of biofertilizers (18.06 ± 1.26) and control (19.38 ± 0.54). The highest amounts of ri was on urea (0.111 ± 0.002), P. putida (0.111 ± .002) and combination of biofertilizers (0.109 ± 0.002) and the lowest was on the grains obtained from TSP fertilizer (0.099 ± 0.001). According to the results of this study, using B. japonicum on Mashhad cultivar is recommended to decrease the damage of C. maculatus in storage.
Keywords
Bio-fertilizer, Chemical Fertilizer, stored grain, instantaneous rate of population growth