بررسی اثرات کشندگی سه حشره کش ایمیداکلوپرید، دلتامترین+تیاکلوپرید و فلامتوکویین بر سن شکارگر Orius niger
پذیرفته شده برای پوستر
کد مقاله : 1369-25IPPC
نویسندگان
1دانشجو دانشگاه تبریز
2دانشگاه تبریز
چکیده
سن Orius niger (Wolff) (Hem.: Anthocoridae) شکارگر مهم آفات اقتصادی اعم از تریپسها،کنه ها و شته ها می باشد و و در کنترل زیستی این آفات در گلخانه ها نقش بسزایی دارد. در این پژوهش اثرات کشندگی سه حشره کش ایمیداکلوپرید، پروتئوس و فلامتوکویین در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. حشره کش های انتخابی طبق مطالعات پیشین، در کنترل تریپس پیاز Thrips tabaci کارایی بالا داشتند. مقادیر LC50وLC90 برای دو حشره کش ایمیداکلوپرید و پروتئوس در شرایط آزمایشگاهی ( دمای1±26 ، رطوبت نسبی 10 ± 75 % و دوره نوری 16ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی ) بر روی حشرات بالغ 7 روزه سن شکارگر محاسبه شد. برای حشره کش فلامتوکویین به دلیل اینکه دز توصیه شده مزرعه ای روی شکارگر اثر کشندگی قابل توجهی ایجاد نکرد، از ادامه مطالعه کنار گذاشته شد. مقادیر LC50 ،LC90 محاسبه شده برای حشره کش ایمیداکلوپرید به ترتیب 13/13ppm،, 68/19ppm و برای پروتئوس 47.39ppm، 2606ppm میباشد. برای غلظت توصیه شده مزرعه ای فلامتوکویین برای تریپس ppm 1000 بود. در آزمایشات زیست سنجی، این غلظت باعث مرگ و میر حداکثر 20 درصد بر روی حشرات بالغ سن شکارگر شد. لذا این حشره کش برای شکارگر O.niger امن محسوب میشود. مقایسه میزان سمیت دو حشره کش ایمیداکلوپرید و پروتیوس حاکی از این است که حشره کش ایمیداکلوپرید سمیت بیشتر نسبت به حشره کش پروتئوس دارد و بهتر است در کنترل آفاتی نظیر تریپس در مزارع از حشره های فلامتوکویین و پروتئوس جهت حفظ شکارگر های طبیعی استفاده شود. لازم به ذکر است داده ها ونتایج حاصل به دست آمده از زیست سنجی ها در شرایط آرمایشگاهی بوده وممکن است در شرایط مزرعه ای تفاوت هایی دیده شود.
کلیدواژه ها
Title
Lethal effects of three insecticides, imidacloprid, deltamethrin + thiacloprid, and flametoquine on predatory bug, Orius niger
Authors
Fatemeh Ashkriz, Moosa Saber
Abstract
Orius niger (Wolff) (Hem.: Anthocoridae) is an important predator of economic pests such as thrips, mites and aphids and plays a significant role in the biological control of these pests in greenhouses. In this study, the lethal effects of three insecticides, imidacloprid, proteus and flametoquine were investigated in laboratory conditions. Based on previous studies, selected insecticides were very effective in controlling onion thrips ( Thrips tabaci). The lethal toxicity bioassays were carried out in laboratory conditions at 26 ± 1 °C, 75 %± 10% R.H and a photoperiod of 16:8 h (L:D) on 7-days-old adult insects. Bioassay tests on flamtoquine were excluded from the assays because its field recommended concentration did not have a considerable lethal effect on predator. The calculated LC50 and LC90 values for imidacloprid insecticide were 13.13 and 19.68 ppm and for Proteus 47.39 and 2606 ppm, respectively. The field recommended concentartion of flametoquine was 1000 ppm against the thrips. The result showed that the field recommended rate of flametoquine caused just 20 % mortality on the predator. It seems that this insecticide is safe against the predator. The comparison of the toxicity of imidacloprid and proteus insecticides indicated that imidacloprid insecticide was more toxic than proteus and it would be better to use flamtoquine and proteus for controlling of pests such as thrips in fields to conserve natural predators. It should be noted that the data and results were obtained from laboratory tests andthe applicable study should be done in field conditions.
Keywords
proteus, Bioassay, Thrips tabasi