اثر چند قارچکش شیمیایی در ممانعت از رشد رویشی عامل بیماری مرگ گیاهچه بادام زمینی Aspergillus niger در شرایط آزمایشگاه
پذیرفته شده برای پوستر
کد مقاله : 1572-25IPPC
نویسندگان
گروه گیاهپزشکی، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان، رشت
چکیده
قارچ Aspergillus niger در بیشتر خاک های تحت کشت بادامزمینی وجود دارد و یکی از بیمارگرهای رایج بادامزمینی است. این پاتوژن معمولاً تا 30 روز بعد از کشت ظهور میکند. خسارت ناشی از آن تا 50 درصد در مزارع بادام گزارش شده است. این قارچ میتواند باعث پوسیدگی بذر و مرگ قبل از سبزشدن گیاهچهها شود. بارزترین علامت آن پژمردهشدن ناگهانی گیاهان جوان است. پوسیدگی ریشه و طوقه ناشی از آسپرژیلوس به صورت کپک سیاه بوده که مشخصاً روی سطح ریشه و طوقه رشد میکند. تحقیق فوق جهت بررسی اثر بازدارندگی برخی از ترکیبات شیمیایی از رشد مسیلیومی قارچ Aspergillus niger در شرایط آزمایشگاه انجام گرفت. نمونههای آلوده و دارای علائم بیماری از شهرستان آستانهاشرفیه پس از جمعآوری به آزمایشگاه منتقل شدند و قطعاتی از بافت ریشه و طوقه گیاهان بیمار به ابعاد 3 تا 5 میلیمتر روی محیط کشت سیبزمینی دکستروز آگار (PDA)، درون تشتکهای پتری قرار گرفت و کشتها در دمای 25 درجه سلسیوس درون انکوباتور به مدت سه روز نگهداری شدند تا قارچ عامل بیماری جداسازی گردد. خالصسازی جدایهها به روش تک اسپور انجام شد. به منظور آزمون بیماریزایی، بذور رقم رایج بادام در استان گیلان درون گلدانی با قطر دهانه 10 سانتی متر حاوی خاک سبک سترون و ده درصد مایه تلقیح قارچ شامل مخلوط ماسه و آرد ذرت به نسبت 7 به 3 کاشته شدند و گلدانها در گلخانه در دمای 2±25 درجه سلسیوس نگهداری شدند. پانزده روز پس از تلقیح، علائم پوسیدگی ریشه و مرگ گیاهچه مورد بررسی قرار گرفتند و پاتوژن مجدداً جداسازی شد. در ادامه این مطالعه، اثربخشی قارچکشهای شیمیایی تیوفاناتمتیل WP70%، کاپتان WP50%، تبوکونازول DS2%، دیفنوکونازول DS3%، تریتیکونازول+ پیراکلواستروبین FS12% (اینشور پرفرم)، متالاکسیل ام+فلودیوکسونیل FS3.5% (ماکسیم ایکس ال) و متالاکسیل مانکوزب WP72% علیه قارچ فوق روی محیط PDA مورد آزمایش قرار گرفت. پاتوژن به مدت 7 روز قبل از شروع آزمایش، روی محیط کشت PDA رشد داده شد. برای انجام تست، محیط PDA تهیه و قارچکشهای مورد بررسی در غلظتهای یکسان، بیشتر یا کمتر از مقادیر توصیه شده شرکت های سازنده به محیطPDA افزوده شدند. در تشتک شاهد نیز از محیط غذایی بدون قارچکش استفاده گردید. سپس پتریها در دمای 25 درجه سلسیوس قرار داده شدند و اندازهگیری قطر پرگنه قارچ طی 10 روز به صورت روزانه انجام گرفت. بر اساس مقایسه میزان بازدارندگی از رشد رویشی قارچ توسط غلظتهای مختلف سموم مشخص گردید که سموم کاپتان، اینشور پرفرم، تبوکونازول و دیفنوکونازول بیشترین درصد بازدارندگی از رشد رویشی قارچ و تیوفاناتمتیل کمترین درصد بازدارندگی را دارد.
کلیدواژه ها
Title
The effect of several chemical fungicides in inhibiting the vegetative growth of Aspergillus niger, the cause of peanut damping off in laboratory conditions
Authors
Fatemeh Golpasand, Ali Chafrasteh, Sedigheh Mousanejad
Abstract
Aspergillus niger fungus is present in most of the groundnut cultivated soils and is one of the common groundnut pathogens. This pathogen usually appears up to 30 days after cultivation. Damage caused by it has been reported up to 50% in groundnut farms. This fungus can cause seed rot and death before the seedlings sprout. The most obvious symptom is the sudden wilting of young plants. Root and crown rot caused by Aspergillus is in the form of black mold, which typically grows on the surface of the root and crown. The above research was conducted to investigate the inhibitory effect of some chemical compounds on the mycelial growth of Aspergillus niger in laboratory conditions. Infected samples with disease symptoms from Astaneh Ashrafieh county were transferred to the laboratory and pieces of root and crown tissue of diseased plants with dimensions of 3 to 5 mm were placed on potato dextrose agar (PDA) medium in petri dishes and the cultures were kept at a temperature of 25 degrees Celsius in an incubator for three days to isolate the disease-causing fungus. Purification of isolates was done by single spore method. For pathogenicity test, the seeds of the common groundnut variety in Guilan province were planted in pots with a diameter of 10 cm, containing light sterile soil and ten percent of fungus inoculum, including a mixture of sand and corn flour in a ratio of 7:3, and the pots were kept in the greenhouse at a temperature of 25±2 degrees Celsius. Fifteen days after inoculation, symptoms of root rot and seedling death were examined and the pathogen was isolated again. In the continuation of the present study, the effectiveness of some chemical fungicides including methyl thiophanate WP70%, captan WP50%, tebuconazole DS2%, difenoconazole DS3%, triticonazole + pyraclostrobin FS12% (Insure Perform), metalaxyl M + fludioxonil FS3.5% (Maxim X L) and metalaxyl-mancozeb WP72 were tested in inhibiting the vegetative growth of the disease-causing fungus on PDA medium. The disease-causing fungus was grown on PDA culture medium for seven days before the start of the experiment. The investigated fungicides were added to the PDA medium in the same concentrations or more or less than the recommended concentrations of the manufacturing companies, and in the control Petri dish, the medium without fungicide was used. Then, the Petri dishes were kept at 25 degrees Celsius and the diameter of the fungus was measured daily for ten days. Based on the comparison of the inhibition rate of fungus vegetative growth by different concentrations of chemicals, it was determined that captan, Insure Perform, tebuconazole, and difenoconazole have the highest inhibition rate of fungus vegetative growth and methyl thiophanate has the lowest rate.
Keywords
Groundnut, Damping off, Management, Chemical control, fungicide