برآورد درصد خشکیدگی و زوال در جنگل‌های بلوط(Quercus brantii) در اطراف شهرستان خرم‌آباد از استان لرستان
پذیرفته شده برای پوستر
کد مقاله : 1657-25IPPC (R1)
نویسندگان
1محقق مرکز تحقیقات کشاورزی لرستان
2بخش تحقیقات منابع طبیعیٰ، مرکزتحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی لرستان، خرم آباد
چکیده
جنگل‌های بلوط و سایر گونههای همراه از مهم‌ترین گیاهان اکوسیستم‌های کشور ایران هستند. در سال‌های اخیر وسعت این جنگل‌ها در زاگرس از ۱۳ میلیون هکتار به شش میلیون هکتار کاهش پیداکرده است. از عوامل اصلی تخریب این جنگل‌های بلوط در زاگرس و ازجمله استان لرستان افزایش تعداد دام جنگل نشینان و چرای بی‌رویه دام، قطع درخت برای تأمین سوخت و آفات و بیماری‌ها هستند. در دهه‌های اخیر پدیده زوال در این درختان جنگلی شایع شده است. علائم ایـن پدیـده در این درختـان به‌صورت خشکیدگی در سرشاخه‌ها و تنـه اسـت کـه منجر به خشـکیدگی کامل و مرگ درخـت می‌شود. عوامل مختلفی در این پدیده مؤثر هستند. ولی درنهایت گروهی از قارچ‌ها به این درختان ضعیف شده حمله کرده که مهم‌ترین آن‌ها قارچ‌های با عنوان عوامل زوال یا قارچ‌های عامل بیماری زغالی هستند که گونه‌هایی از جنس‌های Obolarina و Biscogniauxia معرفی‌شده‌اند. در دهه‌های اخیر، این بیماری در جنگل‌های اطراف شهرستان خرم‌آباد در حد قابل‌توجهی ظاهرشده است. علائم خشکیدگی این درختان بلوط معمولاً به‌صورت سر خشکیدگی در یک یا معمولاً چند شاخه نمایان می‌شود که در بعضی از درختان به‌تدریج با پیشرفت آن به قسمت‌های پایین‌تر شاخه‌ها سرایت کرده و با آلودگی دیگر شاخه‌ها، پس از چند سال درخت کاملاً خشک می‌شود. به‌منظور برآورد درصد خشکیدگی و زوال در جنگل‌های بلوط شهرستان خرم‌آباد طی سال‌های ۱۳۹۸ تا ۱۳۹۹ در قالب طرح پایش آفات و بیماری‌های جنگل‌ها و مراتع استان لرستان چهار ایستگاه به‌عنوان شاخص پوشش گیاهی و عوامل خسارتزای آن‌ها در شهرستان خرم‌آباد انتخاب شد و سپس درصد خشکیدگی و زوال ایجادشده توسط این عارضه در ایستگاه‌ها و در زمان‌های مشخص برآورد شد. روش برآورد به‌صورت مشاهده مستقیم و تقریبی تعیین شد. از مقایسه بین میانگین درصد خشکیدگی و زوال در ایستگاه‌های بررسی‌شده مشخص شد که میانگین درصد خشکیدگی و زوال از ۷۸/۲± 21 تا ۰۲/۱± ۳۰/۷ در این مناطق متغیر بود. مناطق ازنظر میزان خشکیدگی و زوال در سه گروه آماری قرار گرفتند. همچنین مشخص شد که اثر منطقه بر درصد خشکیدگی و زوال ازنظر آماری معنی‌دار بوده است (P<.05)؛ که می‌تواند ناشی از ژنتیک متفاوت درختان یا عوامل بیمارگر و یا ترکیبی از این عوامل باشد. لازم به ذکر است که زوال بلـوط محدود به یک‌گونه یا گروهی از گونههای این درخت نبوده و پدیده‌ای چندبعـدی اسـت به اسـتناد گزارش‌های موجـود، ایـن پدیـده در گسـتره قابل‌توجهی از جنگل‌های دنیـا نیز رخ‌داده اسـت همچنین ازنظر زمانی زوال بلوط یک پدیده جدید نیست و گزارش‌هایی از آسیا، اروپا و ایالات‌متحده درگذشته وجود دارد، اما در چهار دهه اخیر گزارش‌های این عارضه در جنگل‌های بلوط افزایش‌یافته است و در اغلب مناطق جهان به‌عنوان یکی از بیماری‌های مهم موردتوجه و بررسی قرارگرفته است.
کلیدواژه ها
Title
Estimation of drying and dieback percent in oak forests (Quercus brantii) around Khorramabad city of Lorestan province-Iran.
Authors
Karam Sepahvand, Majid Tavakoli
Abstract
The oak forests and their associated species are vital to Iran's ecosystems. However, in recent years, the area covered by these forests in Zagros has decreased from 13 to six million hectares. The main reasons for the destruction of these oak forests in Zagros, including Lorestan, are the increase in livestock owned by forest dwellers, excessive grazing, tree cutting, and pests and diseases. In recent decades, the decline of these forest trees has become increasingly common. The symptoms of this phenomenon in oak trees include drying branches and trunks, which can ultimately lead to the complete drying and death of the tree. The fungi primarily responsible for causing charcoal disease, a significant oak forest ailment found in various regions worldwide, include species of Obolarina and Biscogniauxia genera. Recently, charcoal disease has become prevalent in the forests around Khorramabad city. In 2019 and 2020, a study was conducted to assess the impact of drying and dieback in the oak forests of Khorramabad city, in Lorestan province of Iran. The disease is characterized by the drying of oak trees, initially seen as dieback in one or some branches, progressing to lower parts, and spreading to other branches over time. Four stations were selected to evaluate vegetation cover and factors contributing to damage caused by pests and diseases. The percentage resulting from these conditions was determined through direct observation at the stations during sampling times. After comparing the average percentage of drying and dieback at the stations, it was found that they ranged from 7.30 ± 1.02 to 21 ± 2.78% in these areas. The areas were divided into three statistical groups based on the percentage of drying and dieback. There was a significant effect of the places on the percentage of decline and drying, indicating variations in tree genetics, disease-causing pathogens, or a combination of these factors across different places. The decline of oak trees is a multi-dimensional phenomenon and has been observed in many forests across the world, not limited to any specific species or group. Reports from Asia, Europe, and the United States over the last four decades have highlighted the increasing concern of oak decline globally.
Keywords
Drying, dieback, Forest, Oak, Zagross