بررسی مقاومت یا حساسیت به ترکیبات مسی و آنتی‌بیوتیک در استرین‌های Curtobacterium flaccumfaciens (Cf)
پذیرفته شده برای پوستر
کد مقاله : 2000-25IPPC (R1)
نویسندگان
1کارشناس محقق بیماری شناسی موسسه تحقیقات و آموزش توسعه نیشکر و صنایع جانبی خوزستان
2گروه گیاه‌پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، شیراز 65186-71441، ایران
3پردیس کشاورزی دانشگاه تهران، گروه گیاه پزشکی
چکیده
پژمردگی باکتریایی لوبیا ناشی از Curtobacterium flaccumfaciens (Cf) یک بیماری نوظهور در ایران است. از این رو، روش‌های کنترل برای این بیمارگر ناشناخته هستند یا اصلا وجود ندارند. هیچ مدرکی مبنی بر اینکه باکتری‌کش‌ها و آنتی‌بیوتیک‌ها برای کاهش یا از بین بردن بیماری در کشور شناخته شده باشند، وجود ندارد. در این مطالعه، اثر باکتری‌کشی چندین ماده شیمیایی بر روی این بیمارگر در شرایط آزمایشگاهی و روی بوته‌های لوبیا در شرایط گلخانه بررسی شد. در شرایط آزمایشگاهی، واکنش 53 استرین مختلف به سولفات مس، سم مسی کوپر‌اکسی‌کلراید و آنتی‌بیوتیک استرپتومایسین مورد بررسی قرار گرفت. غلظت‌های 20، 50 و 100 میلی‌گرم در لیتر آنتی بیوتیک استرپتومایسین، غلظت‌های 20، 50، 100، 200 و 400 میلی‌گرم در لیتر سولفات مس و غلظت‌های 1/0، 2/0، 3/0، 5/0، 8/0، 1، 3 و 5 میلیون در لیتردر هزار میلی‌گرم در لیتر س م کوپر‌اکسی‌کلراید تهیه و به محیط کشت Yeast extract Peptone Dextrose Agar (YPGA) بعد از اتوکلاو کردن آن و رسیدن دمای محیط مذکور به °C 45، اضافه شدند. سپس باکتری‌ها روی محیط YPGA کشت داده و تشتک‌های پتری در °C 25-27و به مدت 96 ساعت نگه‌داری شدند. بعد از این مدت تشتک‌ها از نظر رشد یا عدم رشد باکتری‌ها بررسی شدند. نتایج نشان داد که تمامی استرین‌ها، حتی در غلضت پایین (20 میلی‌گرم در لیتر)، به آنتی بیوتیک استرپتومایسین حساس‌اند. همه‌ی استرین‌ها در غلظت‌های 20، 50، 100 و 200 میلی‌گرم در لیتر مس رشد کردند، ولی به غلظت 400 میلی‌گرم در لیتر همگی حساس‌اند و رشد نکردند. واکنش استرین‌ها نسبت به کوپر‌اکسی‌کلراید این‌گونه بود که تمامی استرین‌ها در غلظت‌های 1/0 و 2/0 میلیون در لیتردر هزار میلی‌گرم در لیتر رشد کردند، در غلظت‌های 5/0، 8/0 میلیون در لیتردر هزار میلی‌گرم در لیتر عکس‌العمل متفاوتی داشتند، و تنها فقط پنج درصد استرین‌ها مقاوم بوده و رشد کردند و مابقی حساس بودند، در حالی که در غلظت‌های بالاتر یعنی 1، 3 و 5 میلیون در لیتردر هزار میلی‌گرم در لیتر، همگی‌ها حساس بودند. در شرایط گلخانه، اثر اکسی کلرید مس در غلظت‌های دو و چهار میلیون در لیتردر هزار میلی‌گرم در لیتر و همچنین در ترکیب با مانکوزب (برای بررسی اثر هم افزایی این ماده) بر روی بوته‌های لوبیا مورد آزمایش قرار گرفت. در دو تیمار مستقل، درصد برگ‌هایی که علائم را نشان می‌دهند پس از تیمار با اکسی کلرید مس همراه با مانکوزب به طور قابل‌توجهی کم‌تر از تیمار شاهد بود. همچنین، این نتایج بهتر از اکسی کلرید مس به تنهایی بود. اکسی کلرید مس همراه با مانکوزب ممکن است برای کنترل علائم خارجی این بیماری در گلخانه‌ها مفید و با محیط‌زیست سازگار است و میزان مس مصرفی را در محصولات کاهش می‌دهد.
کلیدواژه ها
Title
Investigation resistance or sensitivity to copper compounds and antibiotic in Strains strains of Curtobacterium flaccumfaciens (Cf)
Authors
Amal Fazliarab, S. Mohsen Taghavi, Ebrahim Osdaghi
Abstract
Bacterial wilt of dry beans caused by Curtobacterium flaccumfaciens (Cf) is an emerging disease in Iran. Hence, the control methods are unknown or absent at all. There is no evidence that bactericides and antibiotics are known to reduce or eliminate the disease in the country. In this study, the bactericidal effect of several chemicals on this pathogen was assessed in vitro and on bean plants under greenhouse conditions. In in vitro assays, three antibacterial substances i.e., copper sulfate, copper oxychloride, and streptomycin were tested. Concentrations of 20, 50 and 100 mg.l^(-1) of streptomycin, 20, 50, 100, 200 and 400 mg.l^(-1) of copper sulfate and 0.1, 0.2, 0.3 0, 0.5, 0.8, 1, 3 and 5 ×1000 mg.l^(-1) ppm of copper oxychloride were prepared and added to the Yeast extract Peptone Dextrose Agar (YPGA) culture medium after autoclaving and cooling to 45°C before pouring into petri plates. Then the bacteria were cultured on YPGA medium and plates were kept at 25-27°C for 96 hours. After this period, the presence or absence of growth was recorded. The results of the test showed that approximately 94% of the Cf strains, even at low concentrations (20 mg.l^(-1)), were susceptible to streptomycin. All strains were grown in 20, 50, 100 and 200 mg.l^(-1) of copper but not at 400 mg.l^(-1) of the same substance. As for copper oxychloride, all strains grow at concentrations of 0.1 and 0.2×1000 mg.l^(-1)ppm. At concentrations 0.5 and 0.8 ×1000 mg.l^(-1)ppm, 5% of the strains were resistant and the rest were sensitive, while at higher concentrations i.e., 1, 3 and 5 ×1000 mg.l^(-1)ppm all strains were susceptible. In greenhouse conditions, the effect of copper oxychloride was tested at concentrations of 2 and 4×1000 mg.l^(-1),ppm, as well as in combination with mancozeb (to study the synergistic effect of this substance) on bean plants. In two independent trials, the percentage of leaves showing symptoms was significantly lower after treatment with copper oxychloride combined with mancozeb, than control treatments. These results were better than copper oxychloride alone. Copper oxychloride combined with mancozeb may be useful to control external symptoms of this disease in greenhouses, and is environmentally compatible, reducing the amount of copper applied to crops.
Keywords
Copper resistance, Copper oxychloride, Emerging disease, Synergism