بررسی کارآیی اجزای مدیریت یکپارچه بیماری پژمردگی گوجه فرنگی با عامل Fusarium oxysporum f. sp. lycopersicis در استان البرز
پذیرفته شده برای پوستر
کد مقاله : 2003-25IPPC (R1)
نویسندگان
1کارمند
2عضو هیات علمی گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
3عضو هیات علمی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر
4عضو هیات علمی گروه کشاورزیهسته ای، پژوهشکده تحقیقات کشاورزی، پزشکی و صنعتی سازمان انرژی اتمی
چکیده
گونه کامپلکس Fusarium oxysporum با اثر نامطلوب، بر رشد گیاه و کاهش عملکرد گونه های مختلف گیاهی بدنام شده است. پژمردگی فوزاریومی یکی از مهمترین بیماریهای قارچی در گوجهفرنگی میباشد. مدیریت یکپارچه بیماری از جنبه حفظ سلامت مصرف کنندگان بخاطر مصرف بالای این محصول به عنوان سبزیجات تازه و توانایی تولید توکسین فرم مخصوص عامل بیماری پژمردگی Fusarium oxysporum f. sp. lycopersicis توجه ویژه ای می طلبد. در این پژوهش، مدیریت یکپارچه بیماری پژمردگی فوزاریومی گوجه فرنگی در شرایط گلخانه با بررسی مدیریت بیماری روی رقم حساس بانی بست در مقایسه با لاینهای منتخب بررسی شد. دو نمونه ژنتیکی گوجه فرنگی دارای مقاومت نسبی، از بانک ژن گیاهی ملی ایران، همراه با عملیات های مدیریت زیستی با دو سویه تریکودرما طبیعی و پرتو دیده و عملیات مدیرت شیمیایی با کاربرد قارچکش رایج رورال تی اس مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایشات در شرایط گلخانه و در قالب طرح کامل تصادفی با شش تکرار انجام شد. مایه کوبی تیمار ها به همراه شاهد با زادمایه با غلظت 106 اسپور همزمان صورت گرفت. پس از ظهور علائم بیماری در گیاهچه های شاهد حساس گسترش بیماری در پنج مرحله زمانی ثبت شد. پس ازگذشت 7، 14 ، 21 ، 28 و 45 روز پس از مایه زنی با جدایه پر آزار Fusarium oxysporum f. sp. lycopersicis اندازه گیری انجام شد. پس از محاسبه شاخص بیماری تحلیل نتایج با استفاده از نرم افزار SAS (ver:9.1) انجام گرفت. بکار گیری ارقام مقاوم، مدیریت زیستی و مدیریت شیمیایی به تنهایی یا هنگام کاربرد تلفیقی با سایر تیمارها اثر مثبت در کاهش گسترش بیماری داشت و موجب کم شدن شاخص بیماری شده بود. بهترین مدیریت بیماری به ترتیب با کاربرد سویه عامل زیستی تریکودرما موتان ارتقا یافته و طبیعی بروی لاین های مقاوم انجام گرفته بود. شاخص بیماری تیمار رقم حساس بانی بست مایه کوبی شده دارای اختلاف معنی دار با تیمار رقم حساس مایه کوبی شده با عامل بیماری و پودر تریکودرما موتان بود. تریکودرما موتان، اثر بیشتری بر کاهش شاخص بیماری نسبت به تریکودرما طبیعی ایجاد کرده بود. همچنین تریکودرما موتان، باعث افزایش ارتفاع بوته های مایه زنی شده می شد. کاربرد سم رورال تی اس موجب کاهش بیماری رقم حساس بانی بست بود ولی غلظت بالای آن باعث گیاه سوزی شد. گرچه کاربرد این سم در تلفیق با لاین های مقاوم مورد بررسی موجب افزایش کارآیی مدیریت بیماری شده بود، ولی تاثیر آن کمتر از تیمار های ارقام مقاوم و سویه های تریکودرما مورد استفاده بود. نتایج این بررسی نشان داد که مدیریت تلفیقی بیماری با کاربرد چند روش سازگاز با محیط زیست و تولید محصول سالم در گلخانه ها امکان پذیر می باشد.
کلیدواژه ها
Title
Investigation on the Integrated Disease Management of Tomato Wilting Caused by Fusarium oxysporum f. sp. lycopersicis in Alborz province
Authors
Elham Moaven, Valiollah Babaeizad, Ahmad Abbasi Moghadam, , Mohamadali Tajik Ghanbari, Samira Shahbazy
Abstract
The Fusarium oxysporum species complex is renowned for its deleterious impact on plant growth and yield reduction in a range of plant species. Fusarium wilt represents one of the most significant fungal diseases affecting tomatoes. It is of paramount importance to prevent the contamination of tomatoes with the fungus Fusarium oxysporum f. sp. lycopersicis, given the considerable quantities of this product consumed as fresh vegetables and the likelihood of the presence of mycotoxins. The study aimed to assess the efficacy of integrated management strategies for tomato fusarium wilt disease in greenhouse conditions. The susceptible Banibest cultivar was used as a susceptible control, while selected relatively resistant lines of tomato accession, sourced from the National Plant Gene Bank of Iran, were used as a source of resistance. Two strains of Trichoderma, one natural and one mutant, were used as biological control agents, while Roral TS was used as a chemical control treatment. The experiments were conducted in a greenhouse setting and employed a random complete block design with six replicates. The inoculation was done concurrently with a suspension of 106 spores of the fungus Fusarium oxysporum f. sp. lycopersicis isolate. Subsequently, the progression of the disease was recorded at five distinct stages, namely 7, 14 , 21 , 28, and 45 days post-inoculation, after the emergence of symptoms in susceptible check plants. Following the calculation of the disease index, the results were analyzed using SAS software (version 9.1). The use of resistant lines, biological management, and chemical management, either as standalone treatments or in combination with other strategies, had a beneficial impact on the reduction of disease spread and the disease index. The most effective disease management was the resistant lines, which were treated with the bioagent Trichoderma mutant strain. The disease index exhibited a notable discrepancy by the treatment of the pathogen and the administration of the Trichoderma mutant powder. The application of the Trichoderma mutant strain resulted in a more pronounced reduction in the disease index compared to the use of the conventional Trichoderma strain. Additionally, the application of Trichoderma resulted in an increase in plant height. The application of Rural TS diminished the plant's susceptibility to the disease, yet the high concentration of it resulted in phytotoxicity. Although the use of this agrochemicals in combination with the resistant lines under study had increased the efficiency of disease management, its effect was less than that of the treatment of resistant varieties and Trichoderma strains used. The results of the study showed that integrated disease management is possible with the use of several environmentally friendly methods for the production of healthy crops in greenhouses.
Keywords
integrated disease management, fungal plant diseases, Solanum lycopersicum