روند و آینده کشاورزی ارگانیک در ایران و پاکستان
پذیرفته شده برای ارائه شفاهی
کد مقاله : 2090-25IPPC
نویسندگان
1IRIPP
2دانشگاه اسلام آباد
35. Department of Management Sciences, National University of Modern Languages Khadim Hussain Road, Lalkurti Rawalpindi, Pakistan
چکیده
صنایع و کشاورزی ارگانیک در ایران و پاکستان به دلیل افزایش تقاضای مصرف کنندگان برای مواد غذایی سازگار با محیط زیست، همسو با گرایش جهانی به فرآیندها و نهاده های طبیعی برای افزایش حاصلخیزی خاک و تنوع زیستی در حال گسترش است. در ایران، دولت پیشبرد آن از طریق قوانین و مشوقها برای ارتقای پایداری زیستمحیطی و امنیت غذایی را به رسمیت میشناسد. شرایط متنوع زراعی و اکولوژیکی ایران و سابقه طولانی کشاورزی، پایه ای قوی برای کشاورزی ارگانیک فراهم می کند. با این حال، چالش هایی مانند زیرساخت نامناسب بازار، کمبود آب، زیرساختهای محدود برای تبلیغ و توزیع، عدم ساده سازی فرآیندهای صدور گواهینامه و ارائه مشوق های مالی به کشاورزان مانع رشد بازار و اعتماد مصرفکننده می تواند باشد. به نظر می رسد سرمایه گذاری بیشتر در تحقیقات کشاورزی ارگانیک، توسعه انواع محصولات مناسب و گسترش برنامه های آموزشی کشاورزان مورد نیاز است. ایران همچنین در حال بررسی روشهای کشاورزی نوآورانه مانند آگرواکولوژی و بهبود پایداری و انعطافپذیری در برابر تغییرات آب و هوایی است. به طور مشابه، جنبش کشاورزی ارگانیک پاکستان با حمایت بخشهای دولتی و خصوصی در حال افزایش است. مناطق متنوع آب و هوایی این کشور امکان تولید انواع محصولات ارگانیک را فراهم می کند و علاقه فزاینده ای به شیوه های کشاورزی پایدار وجود دارد. با این حال، چالشها شامل آگاهی پایین کشاورز، دسترسی محدود به گواهی ارگانیک و رقابت با کشاورزی متعارف است. آگاهی مصرف کنندگان از مسائل زیست محیطی و بهداشتی باعث رشد بازار محصولات ارگانیک در پاکستان می شود. مانند ایران، پاکستان نیز از فناوریهای مدرن مانند تصمیمگیری مبتنی بر داده و ابزارهای کشاورزی دقیق برای بهینهسازی استفاده از منابع و افزایش بهرهوری استفاده میکند.
آینده کشاورزی ارگانیک در ایران و پاکستان امیدوار کننده به نظر می رسد، بخصوص با توجه به پتانسیل رشد ناشی از افزایش تقاضای جهانی برای محصولات ارگانیک. با توجه به شرایط و چالش های مشابه کشاورزی پاکستان و ایران، فرصت هایی برای همکاری در زمینه کشاورزی ارگانیک وجود دارد. همکاریهای تحقیقاتی بر روی ارقام مناسب محصولات ارگانیک میتواند عملکرد و سازگاری را با شرایط متغیر محیطی افزایش دهد. تلاش های مشترک در توسعه زیرساخت های بازار، سیستم های غذایی منطقه ای توسعه پایدار و فرآیندهای صدور گواهینامه قوی نیز می تواند دسترسی به بازارهای بین المللی را تسهیل کند. علیرغم پتانسیل همکاری، شکاف هایی مانند فقدان توافق نامه های رسمی و تفاوت در رویه های صدور گواهینامه مانع مشارکت قوی و منطقه ای می شود. مسائل داخلی مانند منابع مالی محدود، زیرساخت های ضعیف و آگاهی پایین کشاورزان نیز مانع از توسعه بخش های ارگانیک می شود. غلبه بر این موانع برای استفاده از پتانسیل کامل کشاورزی ارگانیک در ایران و پاکستان برای حمایت از امنیت غذایی و کشاورزی پایدار بسیار مهم خواهد بود.
آینده کشاورزی ارگانیک در ایران و پاکستان امیدوار کننده به نظر می رسد، بخصوص با توجه به پتانسیل رشد ناشی از افزایش تقاضای جهانی برای محصولات ارگانیک. با توجه به شرایط و چالش های مشابه کشاورزی پاکستان و ایران، فرصت هایی برای همکاری در زمینه کشاورزی ارگانیک وجود دارد. همکاریهای تحقیقاتی بر روی ارقام مناسب محصولات ارگانیک میتواند عملکرد و سازگاری را با شرایط متغیر محیطی افزایش دهد. تلاش های مشترک در توسعه زیرساخت های بازار، سیستم های غذایی منطقه ای توسعه پایدار و فرآیندهای صدور گواهینامه قوی نیز می تواند دسترسی به بازارهای بین المللی را تسهیل کند. علیرغم پتانسیل همکاری، شکاف هایی مانند فقدان توافق نامه های رسمی و تفاوت در رویه های صدور گواهینامه مانع مشارکت قوی و منطقه ای می شود. مسائل داخلی مانند منابع مالی محدود، زیرساخت های ضعیف و آگاهی پایین کشاورزان نیز مانع از توسعه بخش های ارگانیک می شود. غلبه بر این موانع برای استفاده از پتانسیل کامل کشاورزی ارگانیک در ایران و پاکستان برای حمایت از امنیت غذایی و کشاورزی پایدار بسیار مهم خواهد بود.
کلیدواژه ها
Title
Organic Farming Trends and Future Prospects in Iran and Pakistan
Authors
Mohammadreza Rezapanah, Muhammad Farhan Saeed, Hassan Ali Mughal
Abstract
The organic farming (OF) and industries in Iran and Pakistan have seen notable expansion due to rising consumer demand for ecologically friendly food. This growth aligns with a global trend towards OF, which relies on natural processes and inputs to enhance soil fertility and biodiversity. In Iran, the government has shown commitment to advancing OF through legislation and incentives, recognizing its potential to enhance environmental sustainability and food security. Iran's diverse agro-ecological conditions and long agricultural history provide a strong foundation for OF. However, challenges such as insufficient market infrastructure and water scarcity persist. The government has implemented policies to support organic agriculture, including streamlining certification processes and offering financial incentives to farmers. Despite these efforts, the organic sector remains in its infancy, with limited infrastructure for promotion and distribution, and a weak certification program that can hinder market growth and consumer trust. However, more investment in agricultural research, development of crop varieties suited for OF, and expansion of farmer training programs are needed. Iran is also exploring innovative farming methods, such as agroecology and permaculture, to improve sustainability and resilience to climate change.
Similarly, Pakistan's OF movement is gaining momentum with support from both public and private sectors. The country's diverse climate zones allow for a variety of organic crops, and there is growing interest in sustainable farming practices. However, challenges include low farmer awareness, limited access to organic certification, and competition from conventional agriculture. Consumer awareness of environmental and health issues is driving market growth for organic products in Pakistan. Like Iran, Pakistan is adopting modern technologies, such as data-driven decision-making and precision farming tools, to optimize resource use and increase productivity.
The future of OF in Iran and Pakistan looks promising, with significant potential for growth driven by increasing global demand. However, to realize this potential, challenges such as improving market access, enhancing farmer training and developing robust regulatory and certification frameworks must be addressed. There are opportunities for regional cooperation in OF due to their similar agricultural conditions and challenges. Sharing best practices and expertise in sustainable agriculture and water-efficient methods, could benefit both countries. Research collaborations on suitable organic crop varieties could enhance yields and adaptability to changing environmental conditions. Joint efforts in developing market infrastructure and certification processes could also facilitate access to international markets. Despite the potential for collaboration, gaps such as the lack of formal agreements and differences in certification procedures hinder strong partnerships. Internal issues like limited financial resources, poor infrastructure, and low farmer awareness also impede the development of the organic sectors in both nations. Overcoming these barriers will be crucial for leveraging the full potential of OF in Iran and Pakistan to support food security and sustainable agriculture.
Similarly, Pakistan's OF movement is gaining momentum with support from both public and private sectors. The country's diverse climate zones allow for a variety of organic crops, and there is growing interest in sustainable farming practices. However, challenges include low farmer awareness, limited access to organic certification, and competition from conventional agriculture. Consumer awareness of environmental and health issues is driving market growth for organic products in Pakistan. Like Iran, Pakistan is adopting modern technologies, such as data-driven decision-making and precision farming tools, to optimize resource use and increase productivity.
The future of OF in Iran and Pakistan looks promising, with significant potential for growth driven by increasing global demand. However, to realize this potential, challenges such as improving market access, enhancing farmer training and developing robust regulatory and certification frameworks must be addressed. There are opportunities for regional cooperation in OF due to their similar agricultural conditions and challenges. Sharing best practices and expertise in sustainable agriculture and water-efficient methods, could benefit both countries. Research collaborations on suitable organic crop varieties could enhance yields and adaptability to changing environmental conditions. Joint efforts in developing market infrastructure and certification processes could also facilitate access to international markets. Despite the potential for collaboration, gaps such as the lack of formal agreements and differences in certification procedures hinder strong partnerships. Internal issues like limited financial resources, poor infrastructure, and low farmer awareness also impede the development of the organic sectors in both nations. Overcoming these barriers will be crucial for leveraging the full potential of OF in Iran and Pakistan to support food security and sustainable agriculture.
Keywords
Organic agriculture, Pakistan, Iran, regional certification